Ik heb het nooit begrepen wat nu eigenlijk de inhoudt is van de feesten die als gevolg van het maanritme gevierd worden.
Dat begint al bij carnaval, maar die laat ik nu even rusten. Daar heb ik nog meer tijd voor nodig blijkbaar om dat te voelen en begrijpen.
Pasen werd steeds duidelijker. Het opstaan uit de dood, het mysterie van Golgotha (tot vandaag bleef het een mysterie voor mij….), Hemelvaart en Pinksteren. Fijn die vrije dagen. Maar aangezien ik niet meer zo veel feeling met de overheid heb, voelde het zelfs bezwaard om hier vrije dagen voor te hebben. Tijd voor verdieping dus!

Dit jaar kwam dit pas op de dag van Pinksteren. Het hele spectrum van Pasen tot Pinksteren viel in 1 x op zijn plaats. Zeker in de tijd waar we nu in leven. 2000 jaar geleden heeft een goddelijk wezen een offer gebracht om te ervaren wat het is om mens te zijn. Om een fysiek lichaam te hebben. Een ziel en een geest dat heeft ieder goddelijk wezen. Maar een fysiek lichaam is voor de mens weggelegd. Dat indalen in dat lichaam heeft tijd gekost. Zowel om het lichaam klaar te maken, dat is het verhaal van de 2 Jezuskinderen, als ook om het houdbaar te houden. 3 jaar heeft het goddelijk Christuswezen, een wezen van de zon, nodig gehad om mens te worden en het sterven en de dood te begrijpen. Op goede vrijdag is dit wezen gestorven en heeft dit wezen alle diepste lagen van de aarde ervaren, daar is de Stille Zaterdag voor. De aarde heeft gerommeld en geschud en gedonderd. Om uiteindelijk op zondag te laten zien dat de dood is overwonnen en is Christus opgestaan als een volledig vergeestelijkt wezen. Dit is het mysterie van Golgotha. Met het vloeien van zijn levenskracht op goede vrijdag gaf hij de mensheid de kracht om zich te ontworstelen aan het verhardingsproces. De zielen die waren verhard, ruimte gegeven om op te stijgen, om te versoepelen, om zich te bevrijden van de duistere kracht. Dat is wat het Christuswezen heeft laten zien, dat is waar de mensheid die vastzat, de ruimte kreeg om verder zijn eigen IK-kracht te ontwikkelen.
40 dagen lang is dit Christuswezen zichtbaar geweest. Niet alleen zijn ziel en geest, want overleden mensen zijn ook zichtbaar en voelbaar voor de mensen die nog fysiek aanwezig zijn op aarde. Maar ook zijn fysieke lichaam was tastbaar. Dat inzicht maakt dat het werkelijkheid is dat men na het sterven, zichtbaar blijft.

Hemelvaart is 40 dagen na Pasen. Dit is de dag waarop Christus opsteeg, wijdsheid werd ervaren door de apostelen die hem zagen, men moest wijder kijken en die wijdsheid werd uiteindelijk als omarmend gevoeld. Niet meer zichtbaar, wel voelbaar. De verbinding tussen al het levende op aarde. Daar is de Christus werkzaam en kan men Hem ontmoeten. Tot op de dag van vandaag. Met als belangrijkste taak de overbrugging te maken tussen hemel en aarde. Tussen de kosmos en de mens. Een zuivere verbinding is weer mogelijk. Hierdoor rest ons mensheid nog 1 belangrijke taak:
“De liefde buiten de goden te vervolmaken”

Wat een taak aan ons mensheid en wat hebben wij daar veel moeite mee! En wat maakt deze tijd dat proces zo mooi zichtbaar!

Dan rest ons nog Pinksteren, 50 dagen na Pasen, 10 dagen na Hemelvaart daalde met de wind de kennis en de mogelijkheid in verschillende talen het “woord” te verspreiden. De mensen die zich genoeg ontwikkeld hebben, worden geholpen om het mensheids-ideaal terug te vinden! Wij worden IK-dragers die de liefde vervolmaken. Hier ontstaat de mogelijkheid om de ontwikkeling van louter materie / fysiek te verbinden met spiritueel.
Ook dit is het feest van de toekomst. Als feest van de gemeenschap van de individuele mens om een nieuwe weg te vinden /  voelen.

Wat valt dit prachtig samen met de tijd waar we in leven. Hoe helder is het voor ons dat niet allen de IK-kracht al in zich kunnen dragen. We ervaren dat het dragen van kennis van materie en kosmos, de mogelijkheid geeft om deze te verbinden met elkaar. Dat we krachtig mogen staan in de wind die komt waaien. Vannacht voelde ik dat. De storm ervaarde ik en het voelt als stand houden. Stand houden in deze belangrijke tijd op aarde.
Liefhebben voor alles wat groeit en bloeit, verwondering voor de mogelijkheid dat alles groeit en bloeit.
Bovenal de MOED en de KRACHT om ieder ander met LIEFDE te ontmoeten.
Want wat een uitdaging is dat op dit moment.
Vandaag is ook voor mij een dag waarin ik deze moedkracht mag beoefenen. Daarbij word ik uit onverwachte hoek gesteund. Ik krijg een prachtig gedicht binnen over een gesprek tussen God en mijzelf. Beter passend in de tijd van NU is niet mogelijk;

Ik: Dag God
God: Hallo
Ik: Ik breek. Ik ga kapot. Kun u de stukjes weer samenvoegen?
God; Liever niet.
Ik: Waarom niet?
God: Omdat jij geen puzzel bent.
Ik: Maar wat denkt U dan van al stukken van mijn leven die op de grond neervallen?
God: Laat ze daar maar een tijdje liggen. Er is een reden waarom ze gevallen zijn. Neem de tijd en besluit dan of je bepaalde stukjes terug wilt hebben.
Ik: U snapt het niet. Er blijft niets meer van me over. Ik breek!
God: Nee, jij bent degene die het niet snapt. Je breekt dóór. Je hebt alleen last van groeipijnen. Je schudt die stukken zelf van je af en er zijn mensen in je leven die je tegenhouden. Je breekt niet. Je wordt juist héél. Relax. Haal maar eens diep adem en laat die dingen die je niet meer nodig hebt van je afvallen. Stop ermee die stukjes vast te houden die niet meer bij je passen. Laat ze maar vallen. Laat ze maar los.
Ik: Maar als ik dat ga doen, wat blijft er dan nog van me over?
God: Alleen het allerbeste van jou.
Ik: Ik ben bang om te veranderen.
God: Dan zal ik je het nog eens zeggen: JE BENT NIET AAN HET VERANDEREN, MAAR AAN HET WORDEN!
Ik: Maar wie word ik dan?
God: Dan word je zoals ik je heb gecreëerd ! Iemand die licht uitstraalt en liefde en menslievend, vol van hoop en moed en vreugde en barmhartigheid en genade, medelijdend en medelevend. Ik heb je geschapen voor veel meer dan die kleine stukjes waartoe je besloten hebt jezelf mee op te leuken en waaraan je je met alles wat in je is en vol angst aan vastklampt. Laat die dingen van je afvallen. Ik hou van je! Verander niet! Word! Word! Word zoals Ik je heb gemaakt. Ik zal jou je daar tot in lengte van dagen aan blijven herinneren.
Ik: Daar gaat weer een stukje.
God: Yep. Laat maar gaan.
Ik: Ik ben dus niet gebroken?
God: Natuurlijk niet! Je bent aan het doorbreken, net als de dageraad. Een nieuwe dag breekt aan.